Η Πάρος έχει περιέλθει σε μία κατάσταση απαξίωσης …

Η Πάρος έχει περιέλθει σε μία κατάσταση απαξίωσης εκφάνσεις της οποίας αποτελούν τα πολυποίκιλα προβλήματα που εμφανίζονται στο νησί. Μπορεί χωρίς υπερβολή του λόγου να λεχθεί ότι η Πάρος βρίσκεται σε κατάσταση κρίσης. Γιατί όμως;

Η Ελληνική πολιτεία από τη μία πλευρά συστηματικά υποβαθμίζει τα νησιά αφαιρώντας διοικητικές αρμοδιότητες και μη υλοποιώντας έργα βασικών υποδομών.

Η τοπική αυτοδιοίκηση, από την άλλη πλευρά, τόσο σε Περιφερειακό, όσο και σε Δημοτικό επίπεδο, έρμαιο κομματικών ή άλλων συμφερόντων, είναι διαχρονικά ανεπαρκής και ανίκανη να διαχειριστεί τα θέματα του νησιού και να διεκδικήσει από την κεντρική κυβέρνηση.

Η τοπική κοινωνία τέλος δεν πετυχαίνει να οργανωθεί σε ικανοποιητικό βαθμό ώστε να υποκαταστήσει μερικά τις τοπικές αρχές, αλλά και δεν κατορθώνει να σταθεί επαρκώς στο ύψος που αρμόζει σε μία κοινωνία που κατοικεί στο νησί της Πάρου.
​
Με μία περισσότερο ποιητική προσέγγιση, η μεταδιδακτορική κυρίως πορεία της Πάρου μοιάζει με την πορεία του συμβόλου της, της απηδάλου νεώς, με πλήρωμα και κωπηλάτες σε ύπνωση. Το νησί και οι κάτοικοί του φαίνεται να παρασύρονται από τους κατά καιρούς ανέμους, τα κύματα και τα ρεύματα χωρίς να υπάρχει ένας προορισμός και ένα σχέδιο πλεύσης, χωρίς να υπάρχει ένας αφυπνισμένος καπετάνιος και ένα ενεργό πλήρωμα. Τα διάφορα μικρά και μεγάλα οικονομικά, πολιτικά και εξω-παριανά τοπικιστικά συμφέροντα παρασύρουν την απήδαλο ναύν σε άγνωστες πορείες, πότε σε ταραγμένες θάλασσες, πότε σε αβαθή νερά και πότε σε βραχώδεις ακτές. Παρόλα αυτά όμως το πλήρωμα συνεχίζει συστηματικά να καθεύδει.

Αυτομάτως γεννιούνται δύο ερωτήματα:

Γιατί η Πάρος έχασε τον έλεγχο της πορείας της;
Γιατί οι κάτοικοι δεν αφυπνίζονται και δεν αντιδρούν ενεργά;

Για να απαντηθούν τα παραπάνω ερωτήματα και πόσο μάλλον για να επανέλθει η Πάρος στην κανονικότητα είναι απαραίτητο να εντοπιστούν οι γενεσιουργές αιτίες της κρίσης και αυτές να αντιμετωπιστούν με τις κατάλληλες διορθωτικές ενέργειες.

Ιστορική προσέγγιση
Ένας τόπος κατά την πορεία του στο χρόνο στηρίζει κάθε βήμα του προς στο μέλλον πάνω στο παρόν και στο παρελθόν με αποτέλεσμα η πορεία να έχει συνέχεια και κάθε χρονική στιγμή να έχει γενεσιουργές αναφορές στο παρελθόν. Η πορεία όμως εξαρτάται επίσης από ενδογενείς και εξωγενείς παράγοντες. Όταν αυτοί ασκούν ήπιες πιέσεις η εξελικτική πορεία παρουσιάζεται ομαλή, στην περίπτωση όμως των ισχυρών και βίαιων πιέσεων η κανονικότητα διαταράσσεται και η πορεία αποκτάει ασυνέχεια.

Η τουριστική ανάπτυξη της Πάρου στην δεκαετία του 80 ήταν απότομη και ασυντόνιστη. Μέσα σε λίγα χρόνια ο παραδοσιακός αγροτικός πληθυσμός της υπαίθρου ασχολήθηκε με τον τριτογενή τομέα χωρίς στήριξη και χωρίς εκπαίδευση.

Τα χιλιάδες τουριστικά καταλύματα που κατασκευάστηκαν κάλυπταν τις βραχυχρόνιες ανάγκες τουριστικών οργανισμών, οι οποίοι μάλιστα τα χρηματοδότησαν, η έλλειψη όμως χωροταξικού και πολεοδομικού σχεδιασμού είχε ως αποτέλεσμα την ανάπτυξη ακαλαίσθητων τουριστικών οικισμών και την καταστροφή του περιβάλλοντος.

Η απότομη οικονομική ανάπτυξη της υπαίθρου η οποία δεν συνοδεύτηκε από ανάλογη ανάπτυξη πνευματικών και πολιτιστικών υποδομών είχε ως αποτέλεσμα την απόκλιση του πληθυσμού από τον πολιτισμό του και τη μίμηση μικροαστικών Αθηναϊκών προτύπων, τότε εμφανίστηκε ο νεοπλουτισμός.

Το Παριανό τοπικό φαγητό στα εστιατόρια αντικαταστάθηκε από πιάτα της Ανατολής, η τοπική μουσική και διασκέδαση αντικαταστάθηκαν από Zorba the Greek και από σπάσιμο πιάτων. Σιγά σιγά τα στοιχεία τα οποία παλιότερα έφερναν τον υψηλό τουρισμό στην Πάρο έπεσαν στη λήθη και το νησί προσέφερε πλέον κακέκτυπα προϊόντα ενός άλλου πολιτισμού.
​
Αποτέλεσμα: Κατά τις αρχές της δεκαετίας του 90 ο συνδυασμός εύκολου και χωρίς προσπάθεια πλουτισμού, νεοπλουτισμού, φθοράς της αστικής τάξης, απροθυμίας στην καλύτερη περίπτωση, των κυβερνήσεων να επενδύσουν σε υποδομές, εκπαιδευτικά ιδρύματα και πολιτισμό δημιούργησαν ένα εκρηκτικό μίγμα το οποίο έδωσε την τελική βίαιη ώθηση στην Πάρο και την εξέτρεψε από την πορεία της .

Η τελευταία καλύπτει ολόκληρο το φάσμα των δραστηριοτήτων, όπως το περιβάλλον, τον πολιτισμό, την πολιτική. Η πολιτική ως έννοια και πράξη έχει υποβαθμιστεί στην Πάρο , σε σημείο μάλιστα που άξιοι άνθρωποι αποφεύγουν να ασχοληθούν με τα κοινά αφήνοντας ένα δυσαναπλήρωτο κενό.

Τα πολιτικά σχήματα στη συντριπτική τους πλειοψηφία ή είναι κομματικά εξαρτημένα, οπότε ο λόγος του κόμματος υπερισχύει του λόγου του λαού και της λογικής, ή δεν πείθουν επειδή είτε έχουν δείξει κακό ‘δείγμα γραφής’, ή δεν φαίνεται να έχουν την κατάλληλη στελέχωση και δυναμική. Γενικά λοιπόν η απαξίωση της πολιτικής και η έλλειψη εμπιστοσύνης προς τους πολιτευόμενους δημιουργούν μία αίσθηση ηττοπάθειας και είναι οι βασικές παράμετροι που κρατούν τους πολίτες σε ύπνωση.

Συμπερασματικά, από την παραπάνω ανάλυση προκύπτει ότι

• Η δυσμενής αντιμετώπιση των νησιών από την Ελληνική πολιτεία και η εμπλοκή των εθνικών κομμάτων στην τοπική πολιτική
• Η κατάπτωση και απαξίωση του παριανού πολιτισμού από τους ίδιους τους παριανούς και ο νεοπλουτισμός
• Η στρεβλή οικονομική ανάπτυξη και ο εύκολος πλουτισμός
• Η ηττοπάθεια

Τι πρέπει να γίνει :
Οι παριανοί πολίτες οι οποίοι είναι υποχρεωμένοι να υφίστανται τις συνέπειες της κακοδιαχείρισης του νησιού, αγανακτούν, επιζητούν κάτι καλύτερο για τον τόπο που αγαπούν και αρκετοί τολμούν να ονειρεύονται.

Για να πραγματοποιηθούν αυτά τα όνειρα χρειάζονται άνθρωποι που αγαπούν την Πάρο, ανεξάρτητοι από κόμματα και συμφέροντα, ανιδιοτελείς, άνθρωποι με πολιτική πείρα και επιστημονική επάρκεια.

Άνθρωποι οι οποίοι θα αναλύσουν και θα αντιμετωπίσουν ένα προς ένα τα προβλήματα που αντιμετωπίζει ο Δήμος. Καθώς όμως ο Homo Universalis της Αναγέννησης είναι μάλλον ουτοπικός και κανείς δεν συγκεντρώνει όλες τις απαραίτητες γνώσεις και ικανότητες, απαιτείται η συνεργασία των ατόμων κάτω από την ομπρέλα μίας ομάδας δομημένης σύμφωνα με τα σύγχρονα συστήματα διαχείρισης.

Η ομάδα αυτή πρέπει να αφουγκράζεταιι την κοινωνία και να στοιχειοθετεί το παριανό όραμα. Η ομάδα αυτή πρέπει να είναι ανεξάρτητη από τους κεντρικούς κομματικούς μηχανισμούς της Αθήνας και άσχετη με τις παρατάξεις οι οποίες είτε διαχειρίστηκαν εξουσία στο Δήμο είτε άσκησαν αναιμική αντιπολίτευση κατά τα τελευταία χρόνια. Η ομάδα αυτή πρέπει να έχει δυναμικά στελέχη τα οποία με αποφασιστικότητα θα προωθήσουν τα παριανά συμφέροντα.

Ίσως είναι το μόνο “φάρμακο” που θα σώσει αυτό το όμορφο νησί από μια καταστροφή.

Ηλίας Αργυρόπουλος για το parosnews.net

...