Πάρος: Όλες οι Κυκλάδες σε ένα μόνο νησί

της Έλενας Μπούλια…

Αν τα λεξικά είχαν φωτογραφίες, δίπλα στη λέξη ‘Κυκλάδες’ θα έπρεπε να υπάρχει μία φωτογραφία της Πάρου. Αυτή τουλάχιστον είναι η πρώτη σκέψη που έκανα επισκεπτόμενη το νησί. Κι αν συμφωνήσουμε ότι συνώνυμα των Κυκλάδων είναι ο λαμπερότερος ήλιος της Ελλάδας, οι καταγάλανες ακρογιαλιές, τα ασβεστωμένα σπίτια, οι μπλε τρούλοι στα ξωκλήσια, τα στενά πλακόστρωτα σοκάκια και… τα αυγουστιάτικα μελτέμια, τότε η Πάρος είναι το χαρακτηριστικότερο δείγμα των αγαπημένων μας νησιών.

Ένα άρθρο –και δύο, και τρία- δύσκολα μπορούν να συγκεντρώσουν όλα αυτά για τα οποία αξίζει κανείς να επισκεφθεί την Πάρο. Είναι ένα από τα νησιά που στα 195 τετραγωνικά του χιλιόμετρα έχει καταφέρει να χωρέσει όσα «χωράνε» όλες οι Κυκλάδες μαζί. Ορεινά και παραθαλάσσια χωριά, ήσυχα, εναλλακτικά και κοσμοπολίτικα λιμανάκια, παραλίες με άμμο και με βότσαλο, πλαγιές με πράσινο και με βράχια, αρχαία ιστορία και αξιοθέατα, κουλτούρα και πολιτισμό, μα πάνω απ’όλα ζεστούς, φιλόξενους ντόπιους με χαμογελαστά πρόσωπα.

Ας τα πάρουμε, όμως, από την αρχή. Και η αρχή για τον κάθε ταξιδιώτη στην Πάρο είναι η πρωτεύουσα και το λιμάνι της, η Παροικιά. Άμεσα συνδεδεμένη με το ιερό στολίδι του νησιού, το ναό της Παναγίας της Εκατονταπυλιανής, η Παροικιά πήρε το όνομά της την εποχή του Βυζαντίου όταν ο ναός είχε σαν κολίγους (παροίκους) πολλούς από κατοίκους της Πάρου.

Στην Παροικιά ο επισκέπτης έχει πρόσβαση σε κάθε υπηρεσία και δραστηριότητα. Τραπεζικά υποκαταστήματα, τουριστικά γραφεία, κέντρα υγείας, αλλά και αμέτρητα ξενοδοχεία, εστιατόρια, clubs και bars εγγυώνται για όλες τις ανέσεις που μία σύγχρονη πόλη μπορεί να προσφέρει.

Ένα αξιοθέατο είναι η Παροικιά από μόνη της, ειδικά το κομμάτι της παλιάς πόλης γύρω από το Κάστρο με τα νεοκλασικά αρχοντικά της, τα γεφυράκια και της κρήνες, τα γραφικά μαγαζάκια της. Αξίζει ωστόσο να επισκεφθεί κανείς το Αρχαιολογικό Μουσείο με τα γλυπτά των αρχαϊκών και κλασσικών χρόνων και τα ευρήματα από τα νεολιθικά ήδη χρόνια, καθώς και το αρχαίο νεκροταφείο με τον ομαδικό τάφο που χρονολογείται από το τέλος του 8ου αι. π.Χ., το οποίο βρίσκεται πάνω στον παραλιακό δρόμο κοντά στο λιμάνι.

Ο ναός της Παναγίας της Εκατονταπυλιανής, όπως προαναφέραμε, είναι πάντως το σήμα κατατεθέν του νησιού. Πρέπει να οικοδομήθηκε τον 4ο αιώνα, όταν -σύμφωνα με την ιστορία- η Αγία Ελένη ταξιδεύοντας προς τους Αγίους Τόπους, σταμάτησε στην Πάρο και προσευχήθηκε στον μικρό τότε ναό κάνοντας τάμα αν βρει τον Τίμιο Σταυρό να κτίσει στη θέση του μία μεγάλη εκκλησία. Μεγαλύτερο, ωστόσο, ενδιαφέρον, παρουσιάζει η ονομασία ‘Εκατονταπυλιανή’, η οποία προσδόθηκε στο ναό κατά την Τουρκοκρατία και έχει να κάνει με το ρητό: «Ενενήντα εννέα φανερές πόρτες έχει η Καταπολιανή. Η εκατοστή είναι κλειστή και δεν φαίνεται. Θα φανεί η πόρτα αυτή και θα ανοίξει, όταν οι Έλληνες πάρουν την Πόλη.» Μάλλον, λοιπόν, δεν θα τη δούμε ποτέ…

Όσο θα βρίσκεστε ακόμα στην Παροικιά, μην παραλείψετε να κάνετε μια βόλτα στα σοκάκια και να ανηφορήσετε στον Αγ. Κωνσταντίνο, το λεγόμενο Κάστρο. 

Μπορεί βέβαια η Παροικιά να είναι η πρωτεύουσα του νησιού, το πραγματικά κοσμοπολίτικο μέρος, όμως, βρίσκεται στο βόρειο άκρο του και είναι η Νάουσα. Κι αν το μικρό, γραφικό της λιμάνι δε σας γεμίσει το μάτι, φανταστείτε ότι το παραδοσιακό αυτό ψαροχώρι διαθέτει το μεγαλύτερο αλιευτικό στόλο στις Κυκλάδες. Το μαρτυρούν, άλλωστε, τα αμέτρητα ψαροκάικα που στριμώχνονται στις προβλήτες του.

Τη Νάουσα θα επιλέξουν για διαμονή όσοι λατρεύουν την έντονη νυχτερινή ζωή. Τα πλακόστρωτα σοκάκια που τη μέρα προσκαλούν τον περιπατητή που αναζητά το παραδοσιακό και το όμορφο, τη νύχτα τρίζουν κάτω από τα ψηλοτάκουνα και το ποδοβολητό του νεαρόκοσμου που σπεύδει να πλημμυρίσει τα μπαράκια.

Να πάτε, όμως, στη Χρυσή Ακτή με την τεράστια αμμουδιά και το beach bar, το οποίο, χάρη στον πλούσιο -αν και τσιμπημένο του- κατάλογο, θα εκτιμήσετε όταν νιώσετε μία λιγούρα. Να πάτε στη Santa Maria που με το all year round κύμα της προσελκύει τους wind surfers. Εφόσον έχετε μεταφορικό μέσο, να πάτε στο Φάραγκα, στο νότιο άκρο του νησιού. Έχετε δει το «Απέραντο Γαλάζιο»; Θα μπορούσε να έχει γυριστεί εκεί: Κοιτώντας τον ορίζοντα το μόνο που θα διακρίνετε είναι μια λεπτή γραμμή που χωρίζει (ή ενώνει;) τη θάλασσα και τον ουρανό. Η παραλία έχει και μερικά βότσαλα, αλλά το νερό είναι… να το πιεις στο ποτήρι!

Άγρια ομορφιά θα συναντήσετε, επίσης, στις λιγότερο γνωστές παραλίες Μώλος, Τσουκαλιά και Γλυφάδες. Σε εκείνη την πλευρά μάλιστα, και συγκεκριμένα στην παραλία Καλόγερος, το βουνό είναι γεμάτο με άργιλο. Καλύψτε το σώμα και τα μαλλιά σας με λάσπη από άργιλο και αφήστε τα για λίγη ώρα να στεγνώσουν, μετά ξεπλυθείτε με θαλασσινό νερό. Θα έχετε κάνει το καλύτερο φυσικό σπα που μπορείτε να φανταστείτε και θα νιώσετε το δέρμα σας πιο απαλό από ποτέ. Αλήθεια! Το δοκιμάσαμε!

Απέναντι από το λιμάνι της Παροικιάς υπάρχει η εκπληκτική παραλία Κριός που –αν και προσεγγίζεται με αυτοκίνητο- εμείς σας προτείνουμε να επισκεφθείτε με το καραβάκι (το τελευταίο επιστρέφει στις 7.00μμ). Εξίσου καλή και οργανωμένη είναι η παραλία Μαρτσέλλο με ένα συμπαθέστατο μπαράκι για καφέ, ποτό και φαγητό. Οι campers προτιμούν τον Παρασπόρο, αλλά αν έχει αέρα –πράγμα διόλου απίθανο- καλύτερα να τον αποφύγετε, και τους δύο κόλπους της Αγ. Ειρήνης με δύο ταβερνούλες, η μία καλύτερη από την άλλη.

Στο τέρμα του ίδιου δρόμου θα συναντήσετε το λιμάνι της Πούντας. Από εκεί μπορείτε να περάσετε με καραβάκι στην Αντίπαρο μεταφέροντας, μάλιστα, και το αυτοκίνητό σας (σε αντίθεση με το καράβι που φεύγει από το κεντρικό λιμάνι). Πίσω από το λιμανάκι της Αλυκής, υπάρχει μία κρυμμένη, αλλά ακόμα καλύτερη παραλία.

Οι έντονοι γενικά ρυθμοί της Πάρου μειώνονται στα υπόλοιπα χωριά της. Ο Αμπελάς, ένα γραφικό ψαροχώρι στα ανατολικά της Νάουσας προσφέρεται για φαγητό μετά το μπάνιο στις χαριτωμένες ψαροταβέρνες του πάνω στο κύμα.  Σε υψόμετρο 250 μέτρων, στο κέντρο του νησιού, θα βρείτε τις Λεύκες. Ένα γραφικό χωριό, χτισμένο το 16ο αιώνα από Κρητικούς και Πελοποννήσιους πρόσφυγες και ντόπιους, στο οποίο αξίζει να πάτε για βόλτα στα σοκάκια, επίσκεψη στα λαογραφικά μουσεία και γλυκό του κουταλιού στο παραδοσιακό καφενείο της πλατείας.

Η βόλτα σας στο νησί θα ολοκληρωθεί μόνο αν περάσετε από τα χωριά Πρόδρομο και Μάρπησσα και καταλήξετε στο Πίσω Λιβάδι, με το όμορφο λιμανάκι που επισκέπτεται τακτικά ο «Σκοπελίτης», το καραβάκι που ενώνει την Πάρο με άλλα κυκλαδίτικα νησιά. Πρόκειται για το ιδανικό μέρος για χαλάρωση, ηρεμία και… καλό φαγητό.

Το δικό μας ταξίδι στο νησί θα σταματήσει εδώ. Σας παραδίδουμε τη σκυτάλη, προτείνοντάς σας τα ιδανικά καταλύματα για διαμονή, αλλά και όλα τα σχετικά sites με επιπλέον πληροφορίες για το νησί και σας κουνάμε νοσταλγικά το μαντήλι. Δεν ζηλεύουμε, όμως. Η Πάρος μπαίνει έτσι κι αλλιώς στη λίστα με τα νησιά που επισκέπτεται κανείς πάνω από μία φορά.

[su_button url=”https://www.in2life.gr/” target=”blank” background=”#ffff” color=”#165B76″ size=”4″][ Πηγή άρθρου ][/su_button]

...