Καθημερινή εξέγερση
Του Χρίστου Γεωργούση…
Φοβούμαι τις μεγάλες περιπέτειες και είμαι περισσότερο υπέρ της μικρής καθημερινής εξέγερσης. Όχι μόνο γιατί τα πράγματα, αν δεν τα στερεώσεις καλά, γυρίζει πίσω και εκδικούνται. Όχι μόνο γιατί το τίμημα κάθε μεγάλης εξέγερσης έχει βάσανα και αίμα που δεν αναπληρώνονται ποτέ. Η απογοήτευση που έρχεται σβήνει τις νέες επιθυμίες αλλαγών και αναστάσεων. Ο αγώνας εκτός από τόλμη και γενναιότητα απαιτεί συχνά μαθηματικούς υπολογισμούς και γνώση της ιστορίας. Αλλιώς οι μάχες χάνονται άσκοπα και μετά ξοδεύεται πολύς χρόνος για να μπαλώσουμε τις σκισμένες σημαίες μας.
Το δικό μου αξίωμα είναι: Πράττε έτσι, ώστε να διαστέλλεις διαρκώς τους χώρους ελευθερίας, πράττε έτσι ώστε να βοηθάς την ελπίδα καθημερινά. Όπου κι αν βρίσκεσαι, σ’ όποια θέση κι αν είσαι. Πράττε καθημερινά. Δώσε ομορφιά και νόημα στο σπίτι σου, στις σχέσεις σου, στη δουλειά σου, στο χώρο που ζεις. Στερεώνονται καλύτερα τα πράγματα αν πηγαίνουμε βήμα-βήμα, έτσι προλαβαίνουμε και να ζήσουμε, αλλά και να βάλουμε μπροστά τη βασική αρχή κάθε ρήξης: Να γίνουμε καλύτεροι άνθρωποι.Ο κίνδυνος είναι να αφομοιωθούμε από το σύστημα. Ας μένουμε ξυπνητοί, όσο γίνεται. Ας πολεμούμε καθημερινά το χειμέριο ύπνο και τους φονικούς συμβιβασμούς. Μετά έρχονται άλλοι και συνεχίζουν. Όσα ονειρευόμαστε δεν είναι για τώρα, για σήμερα, θέλει χρόνο, υπομονή, καινούριους σχεδιασμούς, συχνά πιο έξυπνα όπλα.
Ας μην ερχόμαστε σε συνολική ρήξη με τα πάντα και να βγαίνουμε έξω από τις δυνατότητες των πραγμάτων. Προεκτεινόμαστε στο μέλλον, αλλά δεν συμφωνούμε όλοι στο νόημά του και στις αξίες του. Από την άλλη η ζωή μας είναι εδώ στο παρόν και ψάχνουμε τρόπους να την κάνουμε ομορφότερη. Οι πρώτοι Χριστιανοί αυτοκτονούσαν για τη χαρά της άλλης ζωής και μερικοί το πράττουν αυτό και σήμερα, παίρνοντας στο λαιμό τους αθώους και κάνοντας ζημιά στην ίδια την υπόθεση για την οποία μάχονται. Τη ζωή πάμε να κερδίσουμε, γι’ αυτήν είναι ο αγώνας όχι για το θάνατο. Το μέλλον που βάζουμε στα πράγματα είναι σαν το πιπέρι. Δεν χρειάζεται πολύ. Στο παρόν είμαστε. Μέσα στο κατεστημένο είμαστε όλοι με τη στάση μας, με τους τρόπους μας, με τις αξίες μας. Αλλά μπορούμε να έχουμε τη χαρά, όσοι το θέλουμε, να πριονίζουμε τα σανίδια της στήριξής του. Πώς στρώνεις το δρόμο για ένα άλλο μέλλον είναι ένα καίριο ερώτημα για όλους.
Ο καθένας βρίσκει τον τρόπο του. Κάποια πράγματα δεν είναι για να λειτουργήσουν τώρα, κυοφορούνται, έπονται, ωριμάζουν με το χρόνο, Τα βίαια και βιαστικά δεν είναι να τους έχεις εμπιστοσύνη, δες τι γίνεται στον κόσμο γύρω μας. Σπέρνεις σιτάρι μην ετοιμάζεσαι να θερίσεις και ν’ αλωνίσεις την ίδια στιγμή. Πάνω σ’ αυτά έχει αξία να δούμε την αυτοκριτική του αντάρτικου των πόλεων. Σε ορισμένα σημεία αγγίζει το δράμα, είναι αρχαία ελληνική τραγωδία.
Από μέσα μας αρχίζει πρώτα η επανάσταση.